Akademia młodego
piłkarza progres
Powstała z myślą o szkoleniu chłopców i dziewcząt w wieku od 3 do 16 lat.
Okres najważniejszy w kształceniu zwrotności i koordynacji dzieci do 4-10 lat. Dzięki rozpoczętemu treningowi już w wieku Bambini zyskujemy szereg pozytywnych aspektów. Piłka nożna to nie tylko ruch i aktywność fizyczna ale także doskonały aspekt w wychowaniu naszych pociech . Dostarcza radości ze zwycięstw a także uczy godnie znosić porażki. Trening jest przygotowaniem dziecka do realnego życia, któremu będzie musiało stawić czoło. Trening i wspólna zabawa pozwala dziecku rozwijać się dużo szybciej niż jego rówieśnicy co skutkuje efektywniejszą nauką w szkole a także szybszym rozwojem intelektualnym.
Charakterystyka wieku Bambini ( do 7 roku życia )
Rozwój fizyczny
Pojęcie „rozwój fizyczny” obejmuje całokształt biologicznych, biochemicznych i biofizycznych procesów zachodzących w organizmie dziecka. Procesy te warunkują rozrastanie się i dojrzewanie organizmu. Zmiany te następują w określonej kolejności i kierunku oraz są nieodwracalne. Cechy dziecka kształtują się pod wpływem szeregu czynników biologicznych i środowiskowych.
Czynniki wpływające na rozwój fizyczny
Rozwój fizyczny dziecka jest determinowany przez:
- Czynniki biologiczne: Predyspozycje dziedziczone od rodziców, takie jak wielkość ciała i tempo procesów rozwojowych.
- Czynniki środowiskowe: Warunki, w jakich dziecko wzrasta, takie jak opieka, żywienie i atmosfera rodzinna. Niewłaściwe warunki mogą prowadzić do opóźnień rozwojowych.
Tempo i rytm rozwoju
Rozwój fizyczny dziecka nie przebiega w stałym tempie. Istnieją okresy przyśpieszonego i zwolnionego wzrostu, które wpływają na dojrzewanie organów i ich funkcji. Wiedza o tych zjawiskach pomaga w ocenie, czy rozwój dziecka jest prawidłowy, czy wymaga interwencji.
Rozwój w wieku przedszkolnym (4-7 lat)
Okres od 4 do 7 roku życia nie charakteryzuje się gwałtownymi skokami wzrostu wysokości i ciężaru ciała, a tempo procesów rozwojowych maleje w porównaniu z wcześniejszymi latami. Dotyczy to nie tylko procesów somatycznych, ale także rozwoju poszczególnych organów.
- Kościec: Intensywny rozwój kości, w tym powstawanie punktów kostnienia. Proces ten prowadzi do wymiany zębów mlecznych na stałe.
- Układ mięśniowy: Wzrost masy mięśniowej oraz zmiany proporcji ciała, takie jak wydłużenie kończyn i zmiany w budowie tułowia.
- Postawa ciała: Stabilizacja postawy, która jest kluczowa dla zdrowia. W wieku przedszkolnym charakteryzuje się ona wypukłym brzuchem, wygięciami kręgosłupa i przykurczem bioder.
Rozwój sprawności ruchowych
Wraz z dojrzewaniem układu nerwowego i narządów ruchu rozwijają się sprawności ruchowe dziecka. Proces ten obejmuje:
- Umiejętności praktyczne: Zdolność posługiwania się przedmiotami i narzędziami codziennego użytku.
- Sprawność ruchowa: Rozwój koordynacji ruchów, precyzji i płynności czynności. Dziecko staje się bardziej zręczne, silne i spostrzegawcze.
Wzrost wydolności organizmu
W okresie od trzeciego do siódmego roku życia zwiększa się wydolność całego organizmu oraz poszczególnych organów. Wzrost wysokości ciała, zwiększenie wagi oraz zmiany w proporcjach ciała są wynikiem intensywnego rozwoju kośćca, mięśni oraz układu nerwowego. Wzrost ten pozwala dziecku na większą aktywność ruchową i angażowanie się w różnorodne gry i zabawy, co jest niezbędne dla dalszego rozwoju poznawczego i umiejętności.
Rozwój psychiczny
Rozwój fizyczny dziecka jest ściśle związany z jego rozwojem psychicznym. W trakcie aktywności ruchowej dziecko poznaje coraz więcej nowych przedmiotów i zjawisk. Dzięki temu, posługując się przedmiotami, coraz łatwiej różnicuje ich cechy. Jednak dopiero w szóstym roku życia potrafi prawidłowo rozpoznać konkretne przedmioty i ich kształty, np. figury geometryczne.
Percepcja i poznawanie świata
Percepcja to proces, który jest możliwy dzięki rozwojowi organizmu, aktywności własnej oraz zdobywaniu doświadczeń. Rozwój zmysłowego poznawania świata to postępujące wraz z wiekiem subtelniejsze i dokładniejsze różnicowanie własności i aspektów postrzeganego obiektu. Charakterystyczny dla okresu "Bambini" rozwój percepcji jest ściśle powiązany z działaniem podejmowanym przez dziecko.
- Budowanie, konstruowanie, manipulowanie, układanie, rysowanie itp. powodują, że różne czynności inicjowane spontanicznie przez dziecko rozwijają u niego coraz bardziej świadome czynności postrzegania.
- Poprzez rozwój spostrzeżeń dziecko uzyskuje lepszą orientację w otaczającym go świecie, a wyodrębnione właściwości przedmiotów lepiej ukierunkowują jego działanie.
- Jest to wynikiem doskonalenia się zdolności do dokonywania analizy i syntezy spostrzeżeniowej.
Wpływ rozwoju fizycznego na zachowanie
Rozwój fizyczny ma bezpośredni i pośredni wpływ na zachowanie się dzieci:
- Bezpośrednio rozwój fizyczny determinuje to, co dzieci mogą robić. Na przykład dzieci dobrze rozwinięte na swój wiek będą mogły współzawodniczyć w zabawach i sporcie na tych samych warunkach co ich rówieśnicy.
- Jeżeli dzieci nie są dobrze rozwinięte fizycznie, ich sytuacja we współzawodnictwie jest gorsza i mogą być wykluczone z grupy rówieśniczej.
- Pośrednio rozwój fizyczny wpływa na postawy dzieci w stosunku do siebie samych i innych ludzi. To z kolei znajduje odbicie w sposobie przystosowania się dzieci.
Rozwój pamięci i myślenia
W miarę rozwoju dziecka i gromadzenia przez nie coraz większej liczby doświadczeń, większego znaczenia zaczyna nabierać pamięć, która jednak przez prawie cały okres przedszkolny ma charakter mimowolny. Dopiero około szóstego roku życia zaczynają się pojawiać początki pamięci dowolnej.
Procesy pamięci odgrywają szczególną rolę w procesie czytania, gdyż przechowują informacje i umożliwiają czytającemu dostęp do posiadanej wiedzy zgodnie z wymaganiami tekstu.
- Pamięć wzrokowa i słuchowa umożliwia zapamiętywanie i odtwarzanie poznanych znaków graficznych oraz zapewnia ciągłość myślowego przetwarzania informacji.
- Rozwój pamięci umożliwia rozwój myślenia. Dziecko zaczyna myśleć kategoriami ogólnych wyobrażeń, liczy się z obiektywnymi cechami przedmiotów i zjawisk.
- Wyobrażenia są ściśle powiązane z aktywnością zmysłowo-ruchową. Im więcej pobudzeń dostarcza dziecku konkretna sytuacja, tym jego doświadczenia są bogatsze i trwalej zapamiętane.
- Nowe sytuacje, nawet nigdy nie oglądane przez dziecko, stają się przedmiotem jego umysłowych czynności, np. porównywania faktów, związania ich ze sobą, wysnuwania domysłów i prostego wnioskowania.
- Wzrost doświadczeń dziecka powoduje, że jego działanie staje się bardziej celowe i wyzwala chęć sprawdzenia spostrzeżeń, wyobrażeń i domysłów.
Rola marzeń w rozwoju wyobrażeń
Wraz z rozwojem dziecka wzrasta rola marzeń. Do rozwoju wyobrażeń nie wystarczają doświadczenia, które dziecko nabywa w czasie własnej obserwacji, ale konieczne jest również przekazanie mu doświadczeń innych osób.
Postawa Trenera, zajęcia treningowe, sprzęt
Na etapie "Bambini" najważniejsza jest zabawa i rozwój wszechstronnej sprawności motorycznej, w tym głównie koordynacji ruchowej i techniki biegu. Nie wolno kopiować treningów z etapu juniorów czy seniorów.
- Dzieci dobrze znoszą intensywne, ale krótkie wysiłki. W zajęciach powinny dominować zróżnicowane formy ruchowe o przewadze formy zabawowej, z dużą ilością zadań bieżnych, skocznych, przetoczeń, czołgania się i balansowania.
- Zaleca się stosowanie różnorodnych przyrządów i przyborów, takich jak koła, obręcze, skrzynie, ławki, materace, piłki, balony, taśmy itp., aby zwiększyć atrakcyjność zajęć.
- Trening powinien opierać się głównie na grach i zabawach, poprzez które można kształtować różne cechy motoryczne, takie jak skoczność, szybkość czy gibkość.
- Ważnym elementem treningu są zajęcia z piłką - oswajanie się z nią, różne formy jej prowadzenia, przyjęcia, podania. Można używać różnych rodzajów piłek (np. tenisowej, siatkowej, gumowej).
- Dzieciom w tym wieku zależy najbardziej na tym, aby być cały czas przy piłce, dlatego należy stosować małe gry od 1x1 do maksymalnie 4x4, aby ograniczyć liczbę zawodników na boisku i uniknąć tzw. "kopaniny".
- Podczas treningu należy stosować wszechstronne środki treningowe obejmujące wszystkie rodzaje ruchów z i bez przyboru, zachęcać i stymulować pracę w małych grupach.
Rola trenera:
Trener odgrywa kluczową rolę zarówno podczas treningu, jak i poza nim. Dzieci w tym wieku traktują go jako wzór do naśladowania, dlatego każdy trener powinien być przygotowany w 100% na każde zajęcia.
- Trener powinien zaczynać i kończyć każde zajęcia razem z dziećmi, np. poprzez zbiórkę w ustalonym wcześniej miejscu i na określony sygnał (np. gwizdek). W ten sposób dzieci wiedzą, kiedy trening się zaczyna i kończy, a ich uwaga skupiona jest na trenerze.
- Ćwiczenia powinny być objaśniane w prosty i zwięzły sposób. Zaleca się stosowanie moduluacji głosu, gestów, mimiki oraz sformułowań z bajek i kreskówek, aby zainteresować dzieci.
- Trener powinien motywować zawodników oraz okazywać wysokie zaangażowanie duchowe w zajęcia. Powinien również dawać zadania, które wymuszają konkretne ruchy.
- Dzieci w tym wieku uczą się poprzez naśladowanie, ale także własne próby i błędy. Trener powinien zwracać uwagę na samokontrolę dzieci podczas zajęć.
- Warto prowadzić system nagród za systematyczność, zaangażowanie na treningu, dobrą współpracę w grupie, zachowania fair play oraz system kar za złe zachowanie podczas treningu.
Organizacja zajęć:
- Zajęcia treningowe nie powinny trwać dłużej niż 60 minut, a każdy trening powinien być zakończony małą grą wewnętrzną do max. 4x4.
- W okresie "Bambini" nie należy stosować żadnych mistrzowskich rozgrywek. Przykładowe formy organizacyjne w tym okresie to turnieje halowe, mecze towarzyskie, gry i turnieje wewnętrzne oraz festiwale piłkarskie.
- Podczas takich zawodów każde dziecko musi grać, a nikt nie może długo siedzieć na ławce rezerwowych, aby uniknąć zniechęcenia do gry.
Kontakt z rodzicami
Najważniejszymi osobami w życiu dziecka są rodzice, z którymi ono się utożsamia, którzy stają się dla niego wzorem do naśladowania i których sposób odnoszenia się do pociechy i nawiązywania z nią kontaktu oddziałuje na rozwój oraz osobowość dziecka. Niestety jedną z głównych przyczyn rezygnacji dziecka z gry w piłkę jest presja rodziców. Ich hiperaktywność, szczególnie podczas meczów, jest jednym z głównych źródeł stresu dziecka i największą bolączką trenera.
Jest zupełnie zrozumiałe, że jednym z marzeń każdego rodzica jest to, aby ich dziecko stało się profesjonalnym piłkarzem. Niestety, takie szczęście może spotkać tylko nielicznych i wyłącznie dzięki wieloletniej ciężkiej pracy szkoleniowej! Rodzice muszą pamiętać, i rola trenera jest im to uświadomić, że powodem, dla którego dzieci grają w piłkę nożną, jest zabawa!
Wskazówki dotyczące współpracy z rodzicami:
- Zorganizuj spotkanie przed pierwszymi zajęciami, aby przedyskutować plany i oczekiwania w stosunku do zawodników, jak i rodziców. Zachęć do zadawania pytań i daj do zrozumienia, że masz przemyślaną koncepcję co do sposobu prowadzenia zajęć.
- Wyraź uznanie dla troski rodziców o rozwój dzieci. To sprawi, że będą bardziej otwarci i trener będzie miał z nimi łatwiejszy kontakt.
- Zawsze słuchaj pomysłów rodziców i ich odczuć. Oni są zainteresowani, ponieważ dotyczy to ich dzieci, które są włączone w tę zabawę. Zachęć do rodzicielskiego zaangażowania.
- Pamiętaj o swoich celach i rób to, co uważasz za słuszne dla dobra dziecka i wartości zespołu - nie wyłącznie dla dobra rodziców. Żaden trener nie może spodobać się każdemu!
- Jeśli dochodzi do konfrontacji - rozmawiaj w cztery oczy, nie w obecności osób trzecich. Nie tłumacz się ze wszystkiego, ponieważ to stawia cię w pozycji obronnej. Pozwól wypowiedzieć się rodzicom, ale kiedy ty mówisz, postaraj się, by cię uważnie wysłuchali. Posłuchaj ich punktu widzenia, podziękuj za możliwość spojrzenia z innej strony. Decyzja co do dalszego postępowania zależy wyłącznie od trenera.
- Nie dyskutuj o graczach z innymi rodzicami oraz nakaz, aby nie krytykowali swoich, ani innych dzieci w obecności osób trzecich.
- Nie winić zawodników za działania rodziców.
- Bądź konsekwentny! Nie zmieniaj ustalonych reguł i zasad.
- Najważniejsze - bądź uczciwy! Jeśli traktujesz wszystkich swoich zawodników w taki sam sposób, zyskasz szacunek oraz uznanie rodziców.
Model lekcji treningowej
Wstęp
"Trening", a ściślej lekcja treningowa, nie powinna trwać dłużej niż 60 minut. Całe zajęcia składają się z trzech części: wstępnej, głównej i końcowej.
Część Wstępna (do 10 minut)
Część wstępna obejmuje przywitanie, zmotywowanie do zajęć i rozgrzewkę, na którą składają się proste formy ruchu bez piłki. W tej części zajęć można przeprowadzić przerwę wypoczynkową, którą można wykorzystać na zmianę ustawienia przyrządów lub przyborów. Zaleca się stosowanie jednego ustawienia, do którego utworzonych jest wiele ćwiczeń, gier i zabaw. To ułatwia organizację i pozwala zaoszczędzić czas.
Dzieci przychodzą na zajęcia pełne energii, dlatego pierwsze aktywności powinny dać im szansę się wyładować w kontrolowany sposób. Na hali sportowej lub w sali należy wykorzystywać przyrządy, które imitują place zabaw i podnoszą motywację. Proste formy ruchu bez piłki dominują, ale piłka może się pojawić w trakcie ćwiczeń.
Część Główna (20-40 minut)
Część główna składa się z prostych zadań, gier i zabaw z piłką. W odróżnieniu od zajęć w szkole, gdzie temat lekcji musi być jasno określony, w pracy z juniorami U-6/7 stanowi to aspekt drugorzędny. Najważniejsze jest mieszanie ćwiczeń z zabawami i grami, a celem głównym jest rozbudzenie zamiłowania do futbolu.
Na zakończenie części głównej zawsze musi pojawić się gra w piłkę nożną, trwająca 10-15 minut. Dzieci mają możliwość sprawdzenia i wypróbowania nowych umiejętności w swobodnej grze. Jest to kluczowy element, który musi być obecny na każdym treningu.
Część Końcowa (do 10 minut)
Część końcowa składa się z ćwiczeń uspokajających oraz zakończenia i podsumowania zajęć. To moment na refleksję nad przebiegiem zajęć, pochwały oraz motywowanie dzieci do dalszej pracy.
Wskazówki Organizacyjne
- Grupa powinna liczyć maksymalnie 14 osób (na jednego trenera), liczebność dostosowana do warunków.
- Należy prowadzić dziennik zajęć z rejestrem urazów, chorób, alergii, leków oraz kontaktami do rodziców.
- Zajęcia najlepiej prowadzić we dwójkę - jeden prowadzi, drugi asystuje.
- Zajęcia planować 2 razy w tygodniu, z czasem trwania od 30 do 90 minut.
- Bezpieczeństwo najważniejsze - przed zajęciami sprawdzić miejsce ćwiczeń, sprzęt i otoczenie.
- Dzieci powinny ćwiczyć w "zamkniętym obuwiu" - sportowe buty skórzane są idealne.
- Zagwarantować dostęp do napojów podczas przerw.
- Pomagać dzieciom w przebraniu się na trening.
- Na każde zajęcia przygotować konspekt, który po zajęciach wpinamy do dziennika.
- Co pół roku przygotować opis rozwoju sprawności dziecka dla rodziców.
- Nagradzać dzieci, które regularnie ćwiczą.
- Zaczynać i kończyć zajęcia wspólnie z dziećmi.
- Ustawiać się tak, by wszyscy ćwiczący byli przed trenerem.
- Planować zajęcia z dużą elastycznością, liczba ćwiczących może się zmieniać.
- Dzieci i trener wspólnie siadają na ziemi, co daje jasny punkt orientacyjny.
- Objaśniać tylko najbliższe zadanie, zadania przedstawiać w języku fantazji.
- Unikać dłuższych przestojów - ćwiczenia krótkie, intensywne i częste.
- Wprowadzić system nagród i pozytywnej rywalizacji (fair-play).
- Dobrze jest założyć stronę internetową z informacjami dla rodziców.
- Stosować zasadę "KIZ" - krótko i zrozumiale, język dostosowany do dzieci.
- Unikać przesadnej gestykulacji, co koncentruje uwagę i budzi motywację.
- Unikać kolejek i stania w miejscu - maksymalne wykorzystanie czasu.
- Pozwolić dzieciom "wejść" w zabawę, nie przeskakiwać szybko z ćwiczeń na kolejne.
- Mówić głośno do wszystkich, ale wskazówki dawać ciszej indywidualnie.
- Układ przyborów tak dobrać, by można było przeprowadzić kilka ćwiczeń na jednym ustawieniu.
